Jeśli (…) pragniecie, by wasze grzechy zostały przez Boga wymazane, opamiętajcie(*1) się i zwróćcie swymi sercami oraz całym myśleniem(*2) ku Chrystusowi, bo tylko w Nim możecie dostąpić obiecanego wytchnienia(*3) w Obecności PANA. Finał zbawienia dokona się bowiem wtedy, gdy Jezus, Boży Mesjasz, powtórnie przybędzie na Ziemię. Jednak trzeba, aby tymczasem pozostawał On w Niebiosach, aż wszystko zostanie odnowione(*4). To o Nim Bóg od dawna mówił(*5) ustami swych świętych proroków. Posłuchajcie choćby tego, co powiedział Mojżesz:
Proroka – jak ja – wzbudzi wam Bóg spośród waszych braci.
We wszystkim, co On powie, macie się Go słuchać(*6).
A jeśli ktoś Go nie usłucha:
zostanie, ku swej zgubie, z ludu wyłączony(*7).
══════════
(*1) Od gr. metanoia – „przemiana myślenia”.
(*2) Odniesienie do najważniejszego przykazania (por. Mt 22,37; Mk 12,30; Łk 10,27), które jest żydowskim wyznaniem wiary pochodzącym z Pwt 6,4 i rozpoczynającym się po hebrajsku od słów Szema‘ Israel!… („Słuchaj, Izraelu!… PAN jest naszym Bogiem. Nasz PAN jest Bogiem jedynym!…”). Aktualne brzmienie wyznania Szema‘ Israel! zostało przeredagowane przez Żydów na przełomie II i III wieku n.e., a więc wtedy, gdy nastąpiło ostateczne oddzielenie judaizmu od chrześcijaństwa, i w miejsce słowa PAN (hebr. JHWH) użyto określenia „Wiekuisty”.
(*3) Gr. anapsyksis. Słowo to występuje tylko raz w NT, jednak podobny stan eschatologiczny jest opisywany również słowem katapausis – „odpocznienie” (por. Dz 7,49; Hbr 3,11.18; Hbr 4,1.3.5.10-11).
(*4) Por. 2 P 3,13 i Ap 21,1-2.
(*5) Por. Hbr 1,1-2.
(*6) Por. Pwt 18,15.
(*7) Por. Pwt 18,19 i Kpł 23,29.