Do zwierzchnika wspólnoty w Tiatyrze(*1) napisz:
„To mówi Boży Syn, którego wzrok jest płomienny niczym blask ognia, i którego stopy są podobne do płynnego brązu roztopionego w żarze. Wiem, w jakie dzieło jesteś zaangażowany i widzę, że trwasz w postawie mojej ofiarnej miłości wobec braci i sióstr w wierze. Znam skalę twego zaufania, twoją służbę i wytrwałość oraz to, że obecnie starasz się jeszcze bardziej niż na początku. Jednak nie podoba mi się, że pobłażasz kobiecie(*2) imieniem Jezabel(*3), która sama siebie uważa za prorokinię i swoim gadaniem zwodzi moje sługi! Jej „nauczenie” prowadzi mój lud do duchowego cudzołóstwa(*4), w rezultacie czego biorą oni udział w ucztach bałwochwalczych(*5). Dałem jej czas na opamiętanie, lecz ona nie zamierza porzucić swego ohydnego postępowania(*6). Dlatego wkrótce powalę ją boleścią, a tych, którzy poszli za jej naukami(*7), i się nie opamiętają, poddam wielkiemu uciskowi. Śmiercią ukażę wszystkich jej naśladowców(*8). Wtedy mój lud pozna, że ja znam każdą najskrytszą myśl i każde najgłębsze pragnienia serca(*9). Ja bowiem jestem tym, który każdemu z osobna odda według tego, w jakie dzieła(*10) był zaangażowany. Pozostałym zaś wiernym z Tiatyry, którzy nie poszli za naukami tej kobiety i nie dali się nabrać na to, co ona nazywa «głębinami duchowego poznania», a co w istocie jest zawoalowanym nauczaniem szatańskim(*11), nie daję żadnych nowych poleceń. Bądźcie dalej tacy, jacy jesteście, wytrwale oczekując mojego przyjścia. Temu zaś, kto okaże się zwycięzcą(*12), to znaczy kto do końca wytrwa pełniąc moją wolę(*13), dam udział we władzy ponad narodami, gdyż to ja je okiełznam żelazną władzą, a butę ich skruszę, jak naczynia z gliny(*14)! I jak, z woli Ojca, jaśniałem na Ziemi niczym Gwiazda Poranna(*15), tak i oni zalśnią niczym gwiazdy na firmamencie”.
Wszyscy zaś, którzy mogą, niech się starają zrozumieć to duchowe przesłanie skierowane do kościoła.
══════════
(*1) Tiatyra – dziś Akbisar, około 100 km na północny wschód od Efezu, miejscowość znana w tamtych czasach z pogańskiego kultu Apollona i Artemidy.
(*2) Niektóre greckie rękopisy po słowie „kobieta” (gr. gunaika) dodają słowo: „twojej” (gr. sou). Niektórzy z interpretatorów uważają, że może tu chodzić o żonę zwierzchnika wspólnoty w Tiatyrze.
(*3) Imię Jezabel nasuwa skojarzenie z Izebel (inna forma tego samego imienia), żoną króla Achaba, która doprowadziła swego męża do bałwochwalstwa. Za jego złym przykładem poszedł wówczas cały naród (zob. 1 Krl 16,31; 2 Krl 9,22).
(*4) Gr. porneuo. Jest to czasownik od rzeczownika porneia.
(*5) Por. przypis do Ap 2,14.
(*6) „Ohydne postępowanie” – dynamiczny ekwiwalent słowa gr. porneia odniesionego tu do zwodzenia duchowego. W ST Bóg wielokrotnie nazywał odstępstwo ludu „duchowym cudzołóstwem” (por. m.in. Ps 106,39).
(*7) Dosł. „którzy z nią cudzołożyli” – postępowanie za nauczaniem fałszywej prorokini Bóg porównuje do wspólnego z nią duchowego cudzołożenia.
(*8) Dosł. „ugodzę śmiercią jej dzieci”. Określenie „dzieci” w kontekście proroków (nawet tych fałszywych) oznaczało zawsze uczniów czy naśladowców.
(*9) Dosł. „przenikam nerki i serca” (hebraizm). Por. Jer 11,20.
(*10) Inny możliwy przekład: „w czyje dzieła”. Chodzi o to czy ktoś pełni wolę Boga czy wolę diabła, gdyż ostatecznie innej alternatywy nie ma. W przekładach dosłownych pojawiają się sformułowania typu: „oddam każdemu z was według jego uczynków”.
(*11) Dosł. „głębinami szatana”. Niektóre z sekt gnostyckich (gr. gnosis – poznanie, forma świadomości religijnej podkreślająca wartość wiedzy jako narzędzia zbawienia) nauczały, że aby poznać i zrozumieć głębię mądrości Boga najpierw trzeba poznać Jego antytezę, czyli „głębiny szatana”. W ten sposób wyrażały przyzwolenie na poznawanie i doświadczanie wszystkiego, zanim wybierze się to, co jest z Boga. Jezus wyraźnie potępia taki sposób myślenia.
(*12) Dosł. „zwyciężający” – por. przypis do Ap 2,7.
(*13) Dosł. „do końca będzie pełnił czyny, która ja przygotowałem”.
(*14) Nawiązanie do Ps 2,9.
(*15) „Gwiazda poranna” – symbol godności królewskiej. Por. 2 P 1,19 oraz Ap 22,16