2 List do Koryntian 6, 1-10 (NPD)

Współpracując zaś z Bogiem troszczymy(*1) się o to, by nie okazało się, iż ktokolwiek z was na próżno(*2) przyjął Jego łaskę, którą On sam tak zapowiedział:

Gdy nadejdzie czas łaski, wysłucham cię!
W dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą!(*3).

I właśnie to chcemy wam zakomunikować: teraz mamy czas łaski! Teraz(*4) jest ów zapowiedziany dzień zbawienia(*5)! Dlatego tak wielką wagę przywiązujemy do tego, by nie uczynić czegokolwiek, co mogłoby stać się dla kogoś przeszkodą w skorzystaniu z Bożej łaskawości i przyjęciu Bożego sposobu pojednania. Dbamy przy tym o to, by w niczym nie zhańbić posługi, którą prowadzimy! Wręcz przeciwnie, jako sługi Boga Najwyższego, stawiamy siebie wszystkim za wzór nieustannej wytrwałości w znoszeniu ucisków, przeciwieństw i utrapień. Godnie zachowujemy się w każdej sytuacji, zarówno w chłostach, które nas spotykają, jak i w uwięzieniach, a także podczas rozruchów wybuchających z naszego powodu. Również w codziennych trudach, bezsennych nocach i braku pożywienia staramy się być wzorem czystości, zachętą do głębszego poznawania Boga, wzorem cierpliwości i uprzejmości w duchu uświęcenia(*6) i zachowywaniu postawy nieobłudnej i ofiarnej Bożej miłości. Czynimy to głosząc Słowo Prawdy(*7), które jest potężną(*8) Bożą bronią zdatną do walki zarówno zaczepnej, jak i obronnej(*9). W bojach tych doznajemy nie tylko chwały i uznania, ale także pogardy i zniesławiania. Nazywają nas zwodzicielami, chociaż mówimy prawdę; twierdzą, że jesteśmy nieznani, a jednak sławni; prawie ginący, a przecież trwający przy Życiu; bez ustanku smagani, lecz nie uśmiercani; ciągle gnębieni, a jednak radośni; materialnie ubodzy, a przecież duchowo bogaci; nic niemający, a jednak posiadający wszystko, co jest nam potrzebne.

===========

(*1) Gr. parakaleo – czasownik opisujący działanie wspierające, umacniające i podtrzymujące.

(*2) O możliwości przyjęcia Bożej łaski na marne (dosł. „na pusto”, „po próżnicy”) czytamy także w 1 Kor 15,10.14.17; Ga 3,3-4; 1 Tes 3,5; Hbr 10,29; Hbr 12,15; Jud 4.

(*3) Por. Iz 49,8.

(*4) Por. Hbr 4,7.

(*5) Zbawienie (uwolnienie) jest procesem, który zaczyna się i dokonuje w znacznej części podczas życia człowieka na Ziemi (chodzi o uwolnienie od mocy i wpływu grzechu). Po fizycznej śmierci człowieka proces ten dla niego jedynie się kończy (wtedy dopiero nastąpi uwolnienie od konsekwencji i obecności grzechu). Człowiek nie może wejść w proces zbawienia po śmierci. Głoszenie takich teorii stoi w jawnej sprzeczności z nauczaniem Jezusa, który wzywał ludzi tu i teraz do opamiętania się i pełnienia woli Ojca. Sam Jezus wielokrotnie nauczał, że to Jego Słowo będzie sądzić ludzi w Dniu Ostatecznym (por. J 12,48). Więcej w Komentarzu NPD → zbawienie.

(*6) Gr. en pneumati hagio – z uwagi na brak jakiegokolwiek zaimka określonego fraza tu użyta ma charakter opisu postawy, a nie określenia osoby.

(*7) Inne określenie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie lub Słowa Bożego (por. także Hbr 4,12-13).

(*8) Gr. dynamis – siła, moc, potęga. Od tego słowa greckiego wywodzi się nazwa „dynamit”.

(*9) Dosł. „jakie trzymamy w prawej i w lewej ręce”. Metafora wojskowa. Broń trzymana w prawej ręce zawsze miała charakter ofensywny: miecz, włócznia itp. Oręż w lewej to broń defensywna: tarcza.

2 List do Koryntian 5,11-21 (NPD)

3 sierpnia 2020

2 List do Koryntian 6,11-18 (NPD)

3 sierpnia 2020