AngielskiGreckie słowo apostolos znaczy „wysłannik”. W NT najczęściej używane jest na określenie dwunastu najbliższych uczniów Jezusa. Z uwagi na wybór, którego dokonał PAN (por. Łk 6,13-16), powszechnie uznano szczególną rolę Dwunastu w służbie i misji Jezusa. Spośród wszystkich uczniów Jezus wybrał Dwunastu jako swych Apostołów (por. Mk 3,14), aby:
• towarzyszyli Mu,
• miał kogo wysłać do głoszenia swej nauki (kontynuacja misji),
• mieli władzę do wypędzania złych duchów.
Byli to:
1. Szymon z Betsaidy, zwany także Piotrem (aram. Kefas) – rybak, syn Jana (niektórzy zapisują „syn Jony”, czyli Jonasza – wbrew informacji zawartej w J 21,15-17);
2. Andrzej z Betsaidy – rybak, syn Jana, brat Piotra;
3. Jakub (zwany Starszym lub Większym) – syn Zebedeusza;
4. Jan – syn Zebedeusza, brat Jakuba (synom Zebedeusza Jezus nadał przydomek Boanerges (Synowie Gromu) – por. Mk 3,17;
5. Filip z Betsaidy;
6. Bartłomiej z Ptolemaidy, znany też jako Natanael;
7. Tomasz (zwany też Didymos);
8. Mateusz, znany też jako Lewi – poborca podatkowy;
9. Szymon Kananejczyk, zwany też Gorliwym;
10. Jakub – syn Alfeusza;
11. Juda (skrót od Judasz), zwany też Tadeuszem – syn Alfeusza, brat Jakuba;
12. Judasz z Keriotu, zwany też Iskariotą, który zdradził Jezusa.
Po zdradzie Judasza Szymon Piotr podjął decyzję o uzupełnieniu grupy Dwunastu i w wyniku przeprowadzonego głosowania (por. Dz 1,15-26) dokooptowano do tego grona Macieja. Propozycja Piotra oraz następujące po niej działanie były dość zaskakujące i dlatego wśród biblistów panują rozbieżne opinie na ten temat. Jedni uważają, że propozycja Piotra wynikała z działania Bożego Ducha i uznają Macieja za dwunastego Apostoła, inni zaś twierdzą, iż Duch nie był jeszcze im dany i pomysł Piotra pochodził po prostu z jego porywczej ludzkiej natury. Faktem jest, że Słowo Boże w żaden sposób ani nie pochwala, ani nie gani tego działania. Konserwatywni egzegeci zwracają uwagę na słowa Jezusa, który powiedział, że to On sam wybiera (ustanawia) Apostołów (por. J 6,70; J 13,18; J 15,16; J 15,19), gdyż mają to być Jego wysłannicy (gr. apostolos). Biorąc słowa Jezusa jako podstawową kwalifikację uznania kogoś za Apostoła, część interpretatorów uważa, iż dwunastym Apostołem Jezusa został Paweł z Tarsu, gdyż to on został wybrany przez Jezusa osobiście (por. Dz 9,15). Zresztą sam Paweł wyraźnie przyznawał się do tytułu Apostoła (por. 1 Tm 2,7; 2 Tm 1,11).
W NT znajdujemy także pospolite użycie słowa „apostoł (wysłannik)” nieodnoszące się do któregokolwiek z Dwunastu. Stosuje się ono do osób wysłanych przez wspólnoty wierzących z określoną misją (por. 1 Kor 12,28-29; 2 Kor 11,5.13; 2 Kor 12,11). Dla podkreślenia tej różnicy określenia te zapisywane są w NPD w całości małymi literami.
