1 J 5,18-21 (NPD)

Dzieci, zapamiętajcie sobie to, że każdy, kto prawdziwie narodził się z Boga, nie trwa w grzechu^(*1). Taki człowiek strzeże siebie, to znaczy zachowuje czujność^(*2) w tym, co i jak myśli oraz co i jak robi. Takiej osoby Zły^(*3) nie jest w stanie tknąć^(*4). Jednak to dotyczy tylko nas, którzy narodziliśmy się z Boga, gdyż cały świat pozostaje w mocy Złego^(*5). Pamiętajcie też, że Syn Boży przyjdzie powtórnie na Ziemię. Tymczasem jednak, już teraz, w swoim Duchu daje nam zdolność osobistego poznawania TEGO, KTÓRY JEST Prawdziwy. Trwajmy zatem w TYM, KTÓRY JEST Prawdziwy i w Jego Synu, Jezusie Chrystusie. On bowiem jest Prawdziwym Bogiem i odwiecznym Życiem, które trwa na wieki. Zaklinam was, dzieci: wystrzegajcie się czczenia fałszywych bogów oraz ich wizerunków^(*6)!

══════════
^(*1) Trwanie w grzechu jest bowiem przeciwieństwem trwania w Chrystusie. Jest to zatem wynik działania szatana i poddania się jego woli (por. choćby Rz 5,1-2; Rz 6,1-14; Rz 8,1-11; Ef 2,7; Hbr 3,6; Hbr 3,14; Hbr 10,10; Hbr 10,38-39).

^(*2) Por. Mt 24,42; Mt 25,13; Mt 26,41; Mk 13,33-37; Mk 14,38; Łk 21,36; Dz 20,31; 1 Kor 16,13; Ef 6,18; 1 Tes 5,6; 1 P 5,8; Ap 3,3.

^(*3) „Zły” – szatan. Wielkiej litery użyto wyłącznie dla podkreślenia osobowego charakteru tego rzeczownika.

^(*4) Wniosek przeciwny jest również prawdziwy. Jeśli ktoś sam siebie nie strzeże, to wystawia się na ataki szatana.

^(*5) Gr. poneros może być odczytane jako zło w sensie moralnym. Gdy jest poprzedzone rodzajnikiem określonym ho, wówczas oznacza osobową siłę zła, tj. „Złego” – czyli szatana. Tylko w celu rozróżnienia tego kontekstu redakcja użyła wielkiej litery.

^(*6) Gr. idolon, liczba mnoga od greckiego rzeczownika idol określającego „wizerunek (posąg, obraz) bożka”. W całej Biblii za bożki uznaje się postaci oraz idee, które odbierają cześć zbliżoną do czci boskiej, podczas gdy wyłączna cześć, chwała, uwielbienie i dziękczynienie należą się tylko jedynemu Prawdziwemu Bogu. Zgodnie z Septuagintą hebrajskim odpowiednikiem słowa idolon jest pesel, użyty w Dekalogu w Wj 20,4-5.